Reuzenschildpadden op Galibi!
- Lyn De Greef
- 21 apr 2017
- 3 minuten om te lezen
Deze week hadden we opnieuw een uitstap voor de boeg. Deze keer iets minder spectaculair (dachten we).
De bus en de boot, dat hadden we nodig om op Galibi te geraken.
Al onze zakken werden goed verpakt in vuilniszakken want ze vertelden ons dat de rivier wat ruw kon zijn. Dat was uiteindelijk het minste wat ze konden zeggen. Kletsnat kwamen we na enkele uren varen aan op Galibi, maar wat was het mooi!
We kwamen aan op een prachtig strand met houten boten en veel palmbomen. Dat was nu toch het laatste dat ik in Suriname verwacht had.
Het dorpje waar we logeerden was ook volledig bedekt met wit strand.
Voordien maakten we een korte tussenstop in Frans Guyana. De Marowijnerivier is namelijk een grensrivier die Suriname met Frans Guyana onderscheidt. Het is heel lang onzeker geweest of we konden gaan, want het is er al enkele weken onrustig. De inwoners vinden dat Frankrijk te weinig omkijkt naar Frans Guyana. Dit is dus een land die behoort bij Frankrijk. Dit wilt zeggen dat we plots veel vertrouwde dingen terugzagen. Mensen hadden Europese wagens, reden rechts, betaalden met euro, praatte Frans, ...Erg raar om dit plots allemaal terug te zien. Heel speciaal om even op Europese grond terug te staan aan de andere kant van de wereld.
Nadat we aankwamen ontspanden we wat, aten rijst met kip en groenten ( voor de verandering) en maakten ons klaar om te vertrekken naar de schildpadden. Met onze regenjas bij de hand klommen we opnieuw de boot in. Na nog geen 10 min. varen legden ze de boot stil. Ze vertelden ons dat de rivier erg ruw was dus, dat we beter het zeil (waar onze zakken in het doorgaan onder lagen) over ons konden trekken om ons te beschermen tegen het water.
Met het zeil boven ons, in een houten bootje, op een ruwe rivier, gingen we verder. Heel erg op mijn gemak was ik niet, maar een avontuur was het zeker!
Uiteindelijk kwamen we aan ( op een strand die plots verscheen uit het niets). We stapten en wachtten terwijl ze gingen zoeken naar schildpadden; Na toch eventjes gewacht te hebben, kwamen ze terug met het nieuws dat ze geen schildpadden hadden gevonden. Dit betekende dus opnieuw de boot in, met het zeil boven ons, op een nu wel heel ruwe rivier.
We kwamen opnieuw aan op een strand (die ook plots uit het niets verscheen). We stapten uit en wachtten. Maar het wachten was deze keer niet voor niets. Ze hadden deze keer wel een schildpad gevonden. In sneltempo (over het strand met hindernissen in het donker) liepen we er naartoe. En daar lag ze dan. Wat een beest! Ze was volop haar nest aan het leggen. Gelukkig merkte ze ons niet op want op zo'n moment zijn de schildpadden in een trance. Wat was dat speciaal om te zien.
We lieten deze rustig zijn gang gaan en gingen op zoek naar andere schildpadden. Onderweg zagen we nog een klein schildpadje en nog een grote die net was begonnen met haar nest. En ja, we zagen de eitjes uit haar poep komen.
We besloten om terug te keren. Deze keer was het zeil niet nodig. Wat een prachtige sterrenhemel was er te zien!
Opnieuw een prachtige ervaring rijker!
Groetjes
Lyn
Wist je dat...
... ze ongeveer 150 eitjes per nest leggen?
... er maar ongeveer vijf schildpadjes het gaan overleven? Ze hebben namelijk veel vijanden zowel op het land als in de zee.
... het voor hen een pijnlijke ervaring is? Dit zie je aan hun tranen.
... de eieren twee maanden blijven liggen en dan pas uitkomen?
... de zeeschildpad zijn kop en poten niet kan intrekken? Landschildpadden kunnen dit wel omdat ze veel trager zijn. Dit is hun enige bescherming. Zeeschildpadden hebben dit niet nodig omdat ze erg snel zijn in het water. Dit heeft wel een nadeel als ze nesten. Het gebeurt regelmatig dat een jaguar de kop eraf bijt.
... de kleine schildpadjes verschillende papa's kunnen hebben in een nest? De zeeschildpad kan sperma van verschillende mannetjes opslaan en dus zo een gemengd nest maken.
... de zeeschildpad twee maanden lang om de zeven dagen een nieuw nest kan maken?
... ze ongeveer 1.70m kunnen worden?!
留言