Op stap in de jungle!

Vorige week gingen we voor twee dagen op avontuur naar de jungle. Wat een avontuur!

Het begon al onderweg naar de Brownsberg. Na een rit van drie kwartier op een onverharde weg, vol met grote putten, helemaal doorheen geschud, kwamen we aan bij ons verblijf. En of ik blij was dat we boven waren!

Na wat uitgerust te hebben, gingen we op stap in de jungle. We bezochten twee watervallen, maar wat een avontuur om ernaartoe te gaan. De jungle lag ook erg glad doordat het veel geregend had, dus het was opletten geblazen. Stijl omhoog en naar beneden, dat was de weg er naartoe. Maar wat was het de moeite waard!

Toen we uiteindelijk aankwamen bij de tweede waterval begon het plots erg hard te regenen. Als er hier een bui valt, dan is het menens! We besloten om terug te keren naar ons verblijf, maar dat was toch nog een eindje wandelen. Kletsnat liepen we terug. Het was precies of we met kleren en al onder de waterval hadden gestaan. De tocht terug was een hele ervaring op zich, maar toch had het iets (wat is een regenwoud zonder regen?).

Toen we bijna aan ons verblijf kwamen zagen we plots een slang op de weg. Onze gids vertelde ons om voorzichtig langs te gaan. Hij had gelukkig op voorhand slangengif genomen waardoor deze slang bleef stilliggen en ons dus niet kon aanvallen. Toen de slang het slangengif niet meer kon ruiken, ging hij gewoon verder.

's Avonds aten we (alweer) kip met rijst en kropen we vroeg ons bedje in.

De volgende dag stonden we opnieuw "fris en monter" paraat voor een nieuwe dag in het regenwoud. We zetten onze tocht verder naar een derde waterval. De tocht er naartoe was erg speciaal. De jungle was erg mistig en des te mooier. Doordat het opnieuw veel had geregend moesten we ook deze keer erg voorzichtig zijn in de hoop dat we niet gingen vallen. Gelukkig was het weer volledig opgeklaard en konden de regenjassen snel weggestoken worden.

Eenmaal aangekomen beseften we dat we bovenaan de waterval stonden. Heel mooi om te zien! Van de gids mochten we een trap naar beneden om de waterval beter te bekijken. En jawel, daar lag ik. Hoe voorzichtig ik ook was, toch was het me gelukt om recht op mijn staartbeen te vallen. Redelijk pijnlijk, maar voor geklaag was er geen plaats, je bent natuurlijk maar één keer in de jungle. De pijn doorbijtend liep ik verder de jungle in. De mooie natuur deed de pijn toch wat verzachten.

Nadien klommen we verder de Brownsberg op naar de top. Wat een prachtig zicht!

Op het laatste nippertje hebben we ook nog een viertal apen gezien. Mijn dag kon niet meer stuk!

Wat een geweldige ervaring!

Groetjes

Lyn